سفته چیست؟ | نحوه مطالبه وجه سفته
براساس ماده 307 قانون تجارت “سفته یک سند تجاری است که به موجب آن امضاءکننده تعهد میکند، مبلغی را در موعد معین به شخصی که سفته به نام او صادر شده، بپردازد”.
در واقع سفته سندی تعهدآور است که افراد از آن برای ایجاد تعهد استفاده میکنند. از سفته در بسیاری از معاملات تجاری و بازرگانی استفاده میشود و یکی از معتبرترین و پرکاربردترین سند به عنوان وسیلهی پرداخت در آینده است.
هر فردی به میزان مبلغی که روی سفته نوشته شده، میتواند متعهد شود و هر سفته به میزان مبلغی که در آن نوشته شده، اعتبار دارد نه بیشتر. مثلا اگر مبلغ درج شده روی سفتهای 5،000،000ریال باشد، نمیتوان با آن سفته، به پرداخت مثلا 10،000،000ریال تعهد کرد.
این روزها تهیه سفته کار سختی نیست و میتوان آن را در جاهای مختلف تهیه کرد، حتی دکههای روزنامهفروشی؛ ولی برای اطمینان بیشتر، بهتر است آن را از شعب بانکها تهیه کرد.
نکاتی که صادرکنندهی سفته درهنگام صدور باید به آن توجه داشته باشد
به موجب ماده 308 قانون تجارت “صادرکنندهی سفته برای صدور آن باید یک سری نکات را رعایت کند تا از اعتبار سفته کاسته نشود. این نکات از جمله موارد زیر است:
1) روی هر برگهی سفته مبلغی درج شده است که نشاندهندهی میزان اعتبار آن است. همانطور که بیان کردیم، مثلا اگر در برگهی سفته مبلغ 5000000ریال نوشته شده است، آن برگه هم تا سقف همین مبلغ ذکر شده اعتبار دارد. با این حال صادرکنندهی سفته باید مبلغ موردنظر خود، که نباید بیشتر از سقف مبلغ سفته باشد، در برگه به حروف بنویسد.
2) یکی از مواردی که در هنگام صدور سفته باید به آن توجه داشت، نوشتن نام گیرندهی سفته است. اگر صادرکننده، نام گیرندهی سفته را در برگه وارد نکند، سفته در وجه حامل محسوب خواهد شد و این سند در اختیار هرکسی قرار گیرد، میتواند وجه آن را مطالبه کند؛ از این رو بهتر است برای جلوگیری از سوءاستفادهی افراد سودجو، نام گیرندهی سفته در آن قید شود.
3) براساس قانون، نوشتن تاریخ صدور سفته یکی از ضروریات صدور سفته است و به موجب آن، سند ارزش تجاری پیدا میکند؛ از این رو صادرکنندهی سفته باید تاریخ صدور سفته را که شامل روز، ماه وسال است در برگه قید کند.
4) از دیگر قواعد قانونی صدور سفته، نوشتن تاریخ پرداخت سفته است. تاریخ پرداخت وجه باید در سفته قید شود و اگر برای پرداخت وجه، تاریخی مشخص تعیین نشود، سفته حال (عندالمطالبه) خواهد بود. یعنی دارندهی سفته هر زمانی که بخواهد میتواند نسبت به مطالبهی وجه آن اقدام نماید.
البته به موجب ماده 10 قانون مدنی، تمدید مهلت سفته با توافق طرفین بلااشکال است و در صورت عدم پرداخت وجه سفته توسط صادرکننده و تقاضای واخواست سفته (اعتراض به عدم پرداخت وجه سفته در دادگاه توسط دارنده) توسط دارندهی آن، آخرین تاریخ مندرج در سفته، ملاک عمل برای پیگیریهای قضایی و اقدامات قانونی است.
5) در آخر صادرکنندهی سفته به منظور تضمین پرداخت وجه سفته و تایید متعهد بودن خود، باید سفته را امضاء کند. اگر در قانون تجارت ایران به این امر اشاره نشده است که در صورت فقدان رعایت یکی از مندرجات مذکور در ماده 388 قانون تجارت در صدور سفته، وضعیت برگهی سفته به چه صورت خواهد بود، ولی در تبصرهی ماده 319 قانون تجارت آمده که اگر سفتهای فاقد شرایط اساسی مذکور باشد، سند تجاری قلمداد نمیشود و مشمول مرور زمان اموال منقول خواهد بود. در واقع اگر سفته مطابق مواد قانونی پر نشود، وجاهت قانونی ندارد.
نحوهی مطالبهی وجه سفته
براساس قانون، صادرکنندهی سفته باید در موعد مشخص شده در سفته، وجه آن را پرداخت کند و در صورت عدم پرداخت، دارندهی سفته به مدت 10 روز مهلت دارد سفته را واخواست کند؛ یعنی دارندهی سفته به منظور اعتراض به عدم پرداخت وجه سفته، از دادگاه تقاضای رسیدگی برای مطالبه وجه کند. برگهی واخواست، برگههایی چاپی هستند که از طرف وزارت دادگستری نوشته شده و برخی از آنها نیز توسط بانکها تنظیم شده است. پس از واخواست دارندهی سفته و امضای او پای برگهی واخواست و باطل کردن تمبر دولتی، این برگه توسط مامور دادگستری به صادرکنندهی سفته ابلاغ خواهد شد.
البته باید خاطرنشان کرد که این واخواستنامه در 3 نسخه تنظیم میشود که نسخهی اصلی آن نزد واخواستکننده میماند، نسخه دوم آن توسط مامور اجرای دادگستری به صادرکنندهی سفته ابلاغ میشود و نسخه سوم آن در دفتر دادگاه بایگانی میشود. اگر بعد از ابلاغ برگهی واخواست سفته به صادرکننده، او اقدام به پرداخت وجه سفته کند که قضیه تمام شده است. ولی اگر به تعهد خود عمل نکند، براساس ماده 3 قانون نحوهی اجرای محکومیتهای مالی عمل خواهد شد که میگوید: اگر نتوان از اموال محکوم علیه، مبلغ تعهد را برداشت کرد، میتوان تقاضای بازداشت شخص بدهکار را کرد.
در مواردی هم که دارندهی سفته بخواهد آن را به دیگری انتقال دهد، در صورتی که عبارت حواله کرد در سفته خط زده شده باشد، باید سفته را پشتنویسی یا ظهرنویسی کند و درآن قید کند که این سفته به فلانی منتقل شد.
سفته برای ضمانت
گاهی وقتها در سفته علاوه بر امضای صادرکننده، یک یا چند شخص دیگر نیز به منظور تضمین دیون یا انجام تعهد، پشت سفته را امضاء میکنند؛ مثلا برای دریافت وامهای 10 تا 15 میلیون تومانی از بانک، علاوه بر امضای گیرندهی وام، امضای 2نفر ضامن معتبر در پشت سفته به منظور ضمانت، لازم است.
برخی کارفرمایان نیز در هنگام عقد قراداد برای تضمین انجام تعهدات محوله به کارمندان و پیمانکاران خود، از آنها مطالبهی سفته کرده و صادرکننده با امضای آن تضمین میدهد که به تعهدات خود جامهی عمل بپوشاند. باید توجه داشت در مواقعی که برای تضمین انجام تعهد سفتهای صادر میشود بهتر است تاریخ نداشته باشد و حتما در سفته علت صدور آن ذکر شود. به عنوان مثال نوشته شود که بابت تضمین حسن انجام کار یا بابت تضمین قرارداد و … است.
اگر در ظهر سفته (پشت آن) شخص ثالث دیگری (بابت ضمانت در کنار امضای شخص صادرکننده) امضاء کند، وی به صورت تضامنی با صادرکننده، مسئولیت قانونی در پرداخت وجه سفته دارد.
اگر نیاز به اطلاعات بیشتر دربارهی سفته دارید، مشاوران حقوقی لامینگو آماده راهنمایی شما هستند. برای مطالعه سایر مقالات میتوانید به بلاگ لامینگو مراجعه کنید. فراموش نکنید حتما نظراتتان را از طریق کامنت با ما در میان بگذارید.
دیدگاه شما