نکات حقوقی قرارداد مشارکت در تأسیس و راه‌اندازی کارخانه

امروزه به دلیل افزایش نیازهای مردم به محصولات و کالاهای مختلف کارخانه‌جات زیادی تأسیس شده است. سودآوری بالایی که تأسیس یک کارخانه به دنبال افزایش تقاضای مردم جامعه دارد، سبب شده است که سرمایه‌گذاران بسیاری به این امر تشویق شوند؛ آن‌ها با جمع‌آوری و به کارگیری سرمایه‌های مالی خود اقدام به تأسیس کارخانه کرده و با تولید انبوهی از محصولات و روانه کردن آن‌ها به بازار متقاضیان، از سود بسیار زیادی برخوردار خواهند شد. از این رو می‌توان گفت احداث کارخانه می‌تواند یکی از پرطرفدارترین و سودآورترین بیزینسی باشد که افراد می‌توانند در آن سرمایه‌گذاری کنند. به همین دلیل قرارداد مشارکت در تأسیس و راه‌اندازی یک کارخانه بسیار مهم و کلیدی است.

 اما سوالی که پیش می‌آید این است که چطور افراد می‌توانند در کنار یکدیگر به فعالیت مشترک بپردازند؟ به بیان دیگر افراد چطور می توانند به یکدیگر اعتماد کرده و با در کنار هم قرار دادن سرمایه‌های خود با هم شراکت کنند؟ یکی از بهترین و مطمئن‌ترین راه برای شکل قانونی دادن به این مشارکت و بهبود بخشیدن به فضای همکاری و کسب و کار، انعقاد قرارداد بین شرکا است. با ایجاد قرارداد بین طرفین این همکاری هم میزان سرمایه‌ی به کار گرفته شده هر کدام از شرکا مشخص می‌شود و هم با تعیین چارچوب وظایف و مسئولیت‌های هر کدام از آن‌ها اختلاف کمتری در آینده  بینشان ایجاد خواهد شد؛ به قراردادی که برای ایجاد مشارکت بین افراد در این زمینه منعقد می‌شود قرارداد مشارکت در راه‌اندازی کارخانه  می‌گویند.

این مطلب را بخوانید: قراردادهای مشارکت مدنی چه ویژگی‌هایی دارند؟

 قرارداد مشارکت در راه‌اندازی کارخانه چه نوع قراردادی است؟

قرارداد مشارکت در راه‌اندازی کارخانه یکی از انواع قرارداد مشارکت مدنی است . قرارداد مشارکت مدنی از جمله قراردادهای است که برای تنظیم آن نمی‌توان از یک قرارداد واحد و عمومی تبعیت کرد، چرا که قرارداد مشارکت مدنی نوعی قرارداد خصوصی است؛ افراد در هر قرارداد مشارکت بسته به نوع سرمایه و موضوع مشارکت، توافقات متعددی با یکدیگر می‌کنند و مفاد و تعهدات طرفین در هر قرارداد نسبت به قرارداد دیگر متفاوت است.

مطابق ماده ۱۰ قانون مدنی قراردادهای خصوصی نسبت به کسانی که آن را منعقد نموده‌اند در صورتی که مخالف صریح قانون نباشد، نافذ است. بدین منظور که تنها رعایت شرایط اساسی صحت قرارداد در تنظیم قراردادهای مشارکت در صحیح شمردن آن قراردادها کافی است.

افراد در چند حالت می‌توانند در راه‌اندازی کارخانه با یکدیگر مشارکت داشته باشند؟

دو مورد از مهمترین مشارکت‌هایی که افراد می‌توانند برای فعالیت و راه‌اندازی کسب و کار در یک کارخانه از آن بهره ببرند عبارتند از مشارکت عمومی و مشارکت محدود.

• مشارکت عمومی

  مشارکت عمومی در رونق دادن به فعالیت یک کارخانه به این صورت است که سرمایه‌گذاران به واسطه‌ی سازمان‌های عمومی و خصوصی متعدد نماینده‌ای را به جانشینی خود انتخاب می‌کند تا کارخانه را مدیریت کرده و به امورات آن سر و سامان دهد. این نوع مشارکت اگر چه سود بیشتری نسبت به نوعی دیگر ‌‌آن دارد اما اگر یکی از سرمایه‌گذاران با اقدام اشتباه سبب ضرر و زیان شود، به دلیل عمومی بودن آن همه‌ی شرکا در امر جبران خسارت مسئول هستند. چه بسا ممکن است عملکرد نادرست یکی از شرکا خسارت بالایی را به همراه داشته باشد و حتی موجب ورشکسته شدن کارخانه شود. به تعبیری نادانی سنگی به چاه بیاندازد و هزاران عاقل نتوانند آن را از چاه در بیاورند.

• مشارکت محدود

  در این نوع مشارکت سرمایه‌گذاران با تحقیقات و با به توافق رسیدن یکدیگر فرد یا سازمانی را تعیین می‌کنند تا به جای آن‌ها به امورات کارخانه رسیدگی کند؛ در واقع در قرارداد مشارکت محدود سرمایه‌داران خود به طور مستقیم در مدیریت کارخانه فعالیت نمی‌کنند بلکه تنها سرمایه‌های خود را تحویل داده و سود حاصله از کارکرد سرمایه‌ی خود را دریافت می‌نمایند. به همین دلیل این نوع مشارکت بسیار آسان‌تر و بی دردسر تر می‌باشد.

انتخاب هر کدام از این دو نوع مشارکت مستلزم انعقاد قرارداد است. از آن‌جایی که افراد برای این شراکت نیازمندند که سرمایه‌ی به نسبت بالای بگذارند و همچنین ممکن است با کمترین سهل‌انگاری و کوتاهی در زمینه‌ی تنظیم سند و جمع‌آوری مدارک تمام دار و ندارشان بر باد برود، باید در تنظیم قرارداد بین شرکای خود دقت و سخت‌گیری بالایی به خرج بدهند و حتی‌الامکان از یک مشاوره و یا یک کارشناس در این باره مشورت بگیرند. بنابراین برای انعقاد قرارداد این نوع همکاری باید به نکات زیر توجه داشت:

• متن و عبارات به کار گرفته شده در قرارداد مشارکت در تأسیس کارخانه باید کاملا واضح و روان باشد تا بعدها ابهام و اختلافی در مفهوم آن به وجود نیاید.
• مشخصات هویتی هر کدام از شرکا به همراه آدرس و شماره تلفن باید در قرارداد ذکر شود.
• موضوع قرارداد و محل انجام قراداد باید به طور کامل مشخص شود.
• میزان سرمایه‌ و سود هر کدام از شرکا و این‌که سرمایه‌ی هر کدام از آن‌ها در چه زمینه‌ای به کار گرفته می‌شود، باید در قرارداد مشارکت در تأسیس کارخانه ذکر شود.
• زمان و نحوه‌ی پرداخت سود هر کدام از شرکا در قرارداد مشخص گردد.
• تعهدات هر کدام از شرکا به طور واضح در قرارداد مشخص گردد.
• در قرارداد قید شود که تصمیم‌گیری و تعیین تکلیف کردن مسائل در این مشارکت با چه کسی یا چه کسانی می‌باشد و مشخص گردد هر کدام از شرکا تا چه میزان حق دخالت در امور را دارند.
• شرایط فسخ قرارداد باید قید شود و باید مشخص گردد که اگر یکی از شرکا دیگر نخواهد به این مشارکت ادامه دهد انجام چه اقداماتی پیش روی اوست و تکلیف حق و حقوق آن چه می‌شود.
• تعداد نسخه‌های قرارداد به هر تعداد که باشد ضمن این‌که باید تعداد آن مشخص باشد، همه‌ی آن‌ها نیز باید به امضای شرکا برسد.
• شرکا یک شخص حقیقی یا حقوقی را به عنوان مرجع حل اختلاف تعیین می‌کنند که در مواقع بروز اختلاف به حل و فصل آن بپردازد و آسیبی در روند اجرای قرارداد مشارکت در تأسیس کارخانه آن‌ها وارد نشود.

دریافت مشاوره حقوقی سرمایه‌گذاری

فرض کنیم که شرکا با یکدیگر به توافق رسیدند و قرارداد مشارکت هم بینشان منعقد شد، حال باید بدانیم برای تأسیس و راه‌اندازی یک کارخانه چه اقداماتی باید را انجام گیرد؟

• در مرحله اول برای این کار باید به همراه مدارک لازم به دفاتر ثبت شرکت مراجعه کرد و شرکتی را با نام مشخصی به ثبت رساند تا محصولی که قرار است در کارخانه تولید شود، با یک نام و برند مشخصی وارد بازار گردد. مانند شرکت میهن که تولید کننده لبنیات و بستنی میهن است.
• بعد از این‌که محصول تولیدی مورد نظر مشخص شد افراد باید میزان هزینه‌های مالی مورد نیاز برای تولید آن محصول را برآورد کنند تا در روند تولید با کمبود سرمایه‌ی مالی مواجه نشوند.
• افراد باید در رابطه با امر مشارکتی خود طرح توجیهی تهیه نمایند. در این طرح توجیهی طرح و ایده‌ی آن‌ها در خصوص آن محصول از نظر فنی، محاسبه‌ی عرضه و تقاضا، میزان سوددهی و ریسک پذیری مورد مطالعه و بررسی قرار می‌گیرد.
• مرحله بعدی برای تأسیس کارخانه اخذ جواز تأسیس است؛ افراد باید با مراجعه به وزارت صنایع و معادن و با ارائه‌ی مدارک و دارا بودن شرایط زیر نسبت به دریافت آن مجوز اقدام نمایند:

الف) مدارک لازم برای اخذ جواز شخص حقیقی

1. کپی شناسنامه فرد متقاضی
2. کپی کارت ملی شخص متقاضی
3. کارت پایان خدمت فرد متقاضی
4. اخذ مجوز در صورت لزوم

ب) مدارک لازم برای اخذ جواز شخص حقوقی

1. کپی شناسنامه وکارت ملی دارندگان حق امضاء
2. کارت پایان خدمت دارندگان حق امضا
3. اخذ مجوز ها و انجام استعلامات لازم
4. کپی روزنامه رسمی تاسیس شرکت
5. کپی اسناسنامه شرکت
6. کپی شرکتنامه یا اظهارنامه شرکت
7. کپی روزنامه رسمی آخرین تغییرات شرکت
8. مهر شرکت

بعد از پایان ساخت و ساز، افراد برای شروع فعالیت و راه‌اندازی کسب و کار باید پروانه یا مجوز کسب دریافت کنند و آن را هم می‌توانند با مراجعه با سازمان صنایع و معادن دریافت نمایند.

دریافت مشاوره کسب و کار

طبق آیین ‌نامه‌ی اجرایی ماده 1 تا 12 قانون نظام صنفی اخذ این مجوز باید طی مراحل زیر صورت گیرد:

ماده یک: هر فردی که بخواهد واحد صنفی ایجاد کند قبل از سپردن هر گونه تعهد اجاره و یا خرید محل باید جهت اخذ مجوز لازم به اتحادیه صنف مربوطه مراجعه و در خواست کتبی خود را تسلیم کند.

ماده دو: اتحادیه موظف است در خواست های رسیده برای اخذ پروانه کسب را به ترتیب شماره و تاریخ در دفتر مخصوص ثبت و رسید آن رابه متقاضی تسلیم نماید.

ماده سه: شرایط و مدارک لازم جهت دریافت پروانه کسب

• تابعیت جمهوری اسلامی ایران. در مورد اتباع بیگانه داشتن پروانه کار معتبر از وزارت کار و امور اجتماعی و پروانه اقامت معتبر از وزارت کشور.
• ارائه سند مالکیت یا اجاره نامه رسمی و یا عادی و یا مبایعه نامه و یا ارائه قراردادهای منعقده فی مابین متقاضی پروانه کسب با ادارات و سازمان های دولتی نهادها شهرداری ها شرکت های تعاونی مسکن و شرکت های خاص صنفی تحت پوشش سازمان های دولتی و نهادها.
• تبصره: دریافت تعهد محضری از دارنگان اجاره نامه عادی مبنی بر پذیرش مسئولیت حقوقی ناشی از آن.
• گواهی پایان خدمت نظام وظیفه یا معافیت دائم و یا ارائه گواهی معتبر مبنی بر داشتن معافیت تحصیلی یا پزشکی وهمچنین دارندگان دفترچه آماده به خدمت بدون مهر غیبت و در مدت اعتبار آن وطبق بند 6 ماده 10 قانون نظام وظیفه و بندهای (ج) و (د) و (ی) ماده 50 آئین تا مهاجرائی قانون مذبور.
• تبصره: حداقل سن جهت خانم ها به منظور دریافت پروانه کسب 18 سال می باشد.
• ارائه گواهی عدم سوء پیشینه.
• ارائه آخرین مدرک تحصیلی یا حداقل گواهی پایان تحصیلات ابتدائی یا سوادخواندن و نوشتن متقاضیانی که سن آنها از 50 سال به بالا باشد.
• گواهی عدم اعتیاد به مواد مخدر از وزارت بهداشت درمان وآموزش پزشکی
• رائه پایان کار تجاری اداری ویا کارگاهی محل واحد صنفیویا کارگاهی محل واحد صنفی ویا ارائه گواهی شهرداری مبنی بر بلامانع بودن صدور پروانه کسب.
• تبصره: برای دارندگان اجاره نامه های اسناد عادی هر گونه مدرکی دال بر تشکیل پرونده در شهر داری کفایت می کند.
• ارائه کارت معاینه پزشکی وگاهی صلاحیت بهداشتی از وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی برای صنوفی که مشمول قانون اصلاح ماده 13 قانون مواد خوردنی آشامیدنی بهداشتی می باشند.
• ارائه هر گونه مدرک مبنی بر تشکیل پرونده ویا ارائه هر یک از اوراق پرداخت مالیاتی.
• مدارک لازم دال بر دارا بودن صلاحیت فنی برای مشاغل خاص بر اساس آئین نامه مربوطه.
• تبصره: اگر متقاضی واجد شروط لازم برای اخذ پروانه تخصصی وفنی نباشد حضور یک نفر شاغل دارنده پروانه تخصصی وفنی در واحد صنفی برای صدور پروانه کسب مشروط به نام متقاضی کافی است.
• موافقت اداره نظارت بر اماکن عمومی نیروی انتظامی
• عکس جدید 12 قطعه
• فتوکپی شناسنامه عکس دار دو برگ ودر مورد اتباع بیگانه فتوکپی گذرنامه

کانال تلگرام لامینگو

برای مطالعه سایر مقالات ما به لامینگو بلاگ مراجعه بفرمایید.