نقض حکم کیفری در اعاده دادرسی
بابت ضرب وجرح عمدی که شاکی پرونده بودم. دادگاه رای قطعی به دیه داد. رای دادگاه کیفری اینگونه صادر شده است: شاکی جهت اثبات ادعای خود به گواهی پزشکی قانونی و یک نفر شاهد استناد نمودند و علاوه بر این متشاکی در خلال اظهاراتش اجمالا به درگیری اذعان داشتند ولی منکر ضرب شاکی شدند فلهذا دادگاه با عنایت به وجود لوث و به درخواست شاکی قرار اتیان سوگند صادر و شاکی قسم یاد نمودند ضرباتی که در گواهی پزشکی قانونی قید گردیده است توسط ضربات متشاکی به وی وارد شده است فلهذا دادگاه باتوجه به شکایت شاکی وگزارش کلانتری وگواهی پزشکی قانونی وشهادت شاهدواحدواتیان سوگندازسوی شاکی ودفاع غیرموثر متشاکی، بزهکاری مشارالیه را محرز و مسلم تشخیص واستنادا به مواد709 و714 از قانون مجازات اسلامی ومواد 374 و 375 و 427 و 431 و 433 ازقانون ائین دارسی کیفری حکم به محکومیت متشاکی به دیه راداده است، رای صادره حضوری وقطعی است. حالا سوالم این است که باتوجه به اخذ دیه ومختومه شدن پرونده واینکه ضارب مرا واقعا کتک زده بود، اگرمتشاکی با مدارکی شکایت کند و شهادت شاهد بنده رامثلا به علت کذب بودن اثبات کند و بعدا نیز با ماده 474 اعاده دادرسی کند، با این اوصاف که به غیر از شاهد ادله دیگری در رای وجودندارد، ایا با وجود گواهی پزشکی قانونی شاکی واینکه متشاکی درخلال اظهاراتش اجمالا به درگیری اذعان داشتند ولی منکر ضرب شاکی شدند(متشاکی دردادگاه گفته بوددران روزشاکی من راکتک زده است ومن شاکی راکتک نزده ام)میتواند بایکدیگر به عنوان قرینه یا اماره قضایی مبنی برایجاد لوث (منجربه اتیان سوگندشاکی) مورد قبول دیوان عالی قراربگیرد و مانع از نقض رای شود؟(لطفا استدعا دارم جواب سوال رو با توضیح پاسخ بدید).
با سلام و وقت‌بخیر، مطابق ماده 209 قانون مجازات اسلامی، در مورد ابعاد مالی جرائم، مثل دیه جنایات، هرگاه «برای مدعی خصوصی امکان اقامه بینه شرعی نباشد، وی میتواند با معرفی یک شاهد مرد یا دو شاهد زن به ضمیمه یک سوگند، ادعای خود را فقط از جنبه مالی اثبات کند.»؛ بنابراین شما تنها برای اخذ دیه توانسته‌اید به سوگند و شهادت شاهد دیگر استناد نمائید، توجّه به این نکته ضروری است که اگر سایر ادله برای اثبات مدعای شما کافی بود دیگر نیازی به اتیان سوگند توسط حضرتعالی نبود؛ بنابراین این تصور که در صورت اثبات شهادت کذب شاهد و ارائه سایر ادله‌ی اثبات دعوی توسط طرف مقابل، دعوی ایشان رد شده و منجر به نقض حکم حاضر نمی‌شود، چندان درست به نظر نمی‌رسد. هم‌چنین توجّه به این نکته ضروری است که مطابق مواد 649 و 650 قانون تعزیرات و مجازات‌های بازدارنده، سوگند دروغ مستوجب مجازات از شش ماه تا دو سال حبس و شهادت دروغ نیز مستوجب مجازات از سه ماه و یک روز تا دو سال حبس و جزای نقدی است.