میانجیگری چیست و میانجیگر چه وظایف و اختیاراتی دارد؟
میانجیگری یکی از روشهای ساده در حل و فصل دعاوی کیفری میباشد. زمانی که یک جرم اتفاق افتاده و دادسرا مرحله تحقیقات مقدماتی را آغاز میکند، طرفین اختلاف میتوانند پیش از ارجاع پرونده به دادگاه و شروع مراحل دادرسی با مراجعه به میانجیگر یا نهاد میانجیگری اختلاف موجود را حل و فصل نموده و از درگیر شدن در فرآیند دادرسی و دادگاه اجتناب نمایند. با توجه به مزیتهایی که میانجیگری برای طرفین اختلاف به همراه دارد، شایسته است تا افراد با این نهاد و نحوه عملکرد آن آشنایی کامل داشته باشند.
ما را در اینستاگرام دنبال کنید
میانجیگری چیست؟
میانجیگری فرآیندی جهت خاتمه بخشیدن به اختلافات موجود در میان طرفین است و در خصوص دعاوی کیفری کاربرد دارد. طرفین اختلاف با توسل به نهاد میانجیگری، فرد یا مؤسسهای را به عنوان میانجیگر در نظر میگیرند تا در خارج از محیط دادگاه و بدون رعایت تشریفات دادرسی، در خصوص جرم ارتکابی، آثار آن و روشهای جبران خسارت آن به بحث و گفتوگو پرداخته و طرفین را به سمت صلح و سازش راهنمایی نماید.
میانجیگر میتواند فرد یا مؤسسهای باشد که در این حوزه فعالیت مینماید. میانجیگر توسط طرفین اختلاف تعیین میشود و ممکن است مؤسسهای باشد که دادستان به آنها معرفی مینماید.
تاریخچه میانجیگری
میانجیگری نهادی است که از قرنها پیش وجود داشته و افراد به منظور حل و فصل اختلافات خود به آن رجوع مینمودند. پیش از تشکیل دادگاهها و نظام قضایی به شکل امروزی، عمدتاً با بروز هرگونه اختلاف، طرفین فردی را که مورد اعتماد هردو بوده و عمدتاً از ریشسفیدان و سالمندان بوده به عنوان میانجیگر در نظر میگرفتند تا موجبات سازش و توافق را میان طرفین فراهم آورد.
فرآیند میانجیگری
نحوه کار نهاد میانجیگری بدین صورت است که با ارجاع اختلاف به میانجیگری، فرد یا مؤسسه میانجیگر با حضور طرفین اختلاف به بررسی جرم و نتایج و روشهای جبران خسارت آن پرداخته و مسیر را جهت حل و فصل این اختلاف هموار مینماید. در صورت حصول توافق جهت حل و فصل اختلاف کیفری مطروحه، موافقت نامهای تنظیم شده و پس از آن که به امضای طرفین رسید برای مقام قضایی مربوطه ارسال میگردد.
شایان ذکر است که حداکثر مدت قانونی میانجیگری جهت حصول توافق سه ماه است. اما در صورت نیاز، مقام قضایی مربوطه میتواند این مهلت سه ماهه را تمدید نماید تا اختلاف مطروحه به صلح و سازش ختم گردد.
به منظور آشنایی با نهاد داوری و شرایط و نحوه دریافت پروانه داوری میتوانید به لینک زیر مراجعه نمایید: شرایط و نحوه دریافت پروانه داوری | تاسیس نهاد داوری
مزایای میانجیگری
از آنجا که میانجیگری در خارج از محیط دادگاه و نظام قضایی انجام میشود، تا حد بسیاری از شلوغی دادگاهها و تراکم پروندههای موجود در شعب دادگاهها میکاهد. میانجیگری موجب میشود تا اختلافات کیفری سادهتری چون جرم توهین بدون دردسر و سریعتر خاتمه یافته و رضایت طرفین اختلاف نیز حاصل شود. علاوه بر این، حل و فصل اختلاف توسط میانجیگر سرعت بیشتری داشته و در مقایسه با مراجعه به دادگاه برای طرفین اختلاف ارزانتر خواهد بود.
وظایف میانجیگر
فرد یا مؤسسه میانجیگر جهت حل و فصل اختلاف و حصول سازش میان طرفین وظایفی بر عهده دارد، از جمله:
- میانجیگر موظف است که تحت نظارت مقام قضایی مربوطه فعالیت نموده و جلسات برگزار شده و اقدامات انجام شده را به صورت دقیق گزارش دهد.
- میانجیگر موظف به توضیح دقیق اهداف، آثار میانجیگری و موضوع اختلاف برای طرفین میباشد. در همین راستا بایستی موجبات استماع نظرات طرفین اختلاف نیز فراهم گردد.
- میانجیگر موظف است در کمال بیطرفی اظهارات طرفین را شنیده و نبایستی هیچ یک از طرفین را جهت حصول توافق، مورد اجبار یا تهدید قرار دهد.
- میانجیگر اجازه افشای اسرار و اطلاعات طرفین اختلاف را ندارد.
- میانجیگر موظف به تنظیم مفاد کلیه صورت جلسات بوده و آنها را بایستی به امضای طرفین برساند. در صورت امتناع هریک از طرفین از امضای صورت جلسه، این موضوع بایستی در ضمن صورت جلسه قید گردد.
- هرگاه یکی از طرفین اختلاف فردی زیر 18 سال باشد، حضور ولی یا سرپرست وی در جلسات میانجیگری ضروری است. در صورت عدم حضور ولی یا سرپرست، میانجیگر موظف است مراتب آن را به مقام قضایی مربوط اعلام نماید. در همین راستا، هرگونه توافق مالی در خصوص فرد زیر 18 سال و توافق غیرمالی در خصوص اطفال غیربالغ در فرآیند میانجیگری منوط به تأیید ولی یا سرپرست وی است.
اختیارات میانجیگر
فرد یا مؤسسه میانجیگر به منظور انجام میانجیگری به نحو احسن از اختیاراتی برخوردار است، از جمله:
- چنانچه ضرورت امر اقتضاء نماید، میانجیگر میتواند از اعضای خانواده، دوستان، همکاران، همسایگان و سایر اشخاص از جمله جامعه محلی جهت حضور در جلسات میانجیگری دعوت به عمل آورد.
- میانجیگر میتواند به منظور انجام کار، اسناد و مدارک مورد نیاز را از طرفین اختلاف مطالبه نماید. عدم ارائه این اسناد و مدارک توسط طرفین مانع تشکیل جلسه میانجیگری نبوده و میانجیگر بایستی در هر صورت جلسه یا جلسات لازم را جهت حصول توافق تشکیل دهد.
- در صورتی که یکی یا هر دوی طرفین اختلاف زیر 18 سال باشند، میانجیگر میتواند بر حسب نیاز از مدرسه یا سایر سازمانها در فرآیند میانجیگری دعوت به همکاری نماید.
هزینه میانجیگری
قانون برای فرد یا مؤسسه میانجیگر مبلغی تحت عنوان هزینه میانجیگری در نظر گرفته است. این هزینه بایستی یا توسط متقاضی میانجیگری پرداخت شده و یا طرفین اختلاف با توافق خود این مبلغ را به صورت مساوی پرداخت نمایند.
سخن پایانی
میانجیگری نهادی است که به موجب آن رسیدگی به اختلاف با سرعت بیشتری پیش رفته و حصول توافق میان طرفین زودتر حاصل میشود. آشنایی با این نهاد در کاهش حجم کار دادگاهها تأثیر بسیاری دارد. از طرف دیگر، منافع طرفین نیز بیشتر حفظ میگردد. در میانجیگری، فردی که مورد اعتماد و قبول طرفین دعوا بوده، به عنوان میانجیگر در نظر گرفته شده تا بدون نیاز به رسیدگی به اختلاف در دادگاه، طرفین را به سمت حصول توافق راهنمایی نماید.
چنانچه شما نیاز به آشنایی بیشتر و دریافت مشاوره تخصصی درخصوص میانجیگری دارید، میتوانید با مراجعه به قسمت دریافت مشاوره از خدمات مشاورهای مجموعه لامینگو بهرهمند شوید. علاوه بر این، در صورت بروز هرگونه پرسش و ابهام، میتوانید پرسش خود را در قسمت دیدگاهها درج نمایید تا توسط کارشناسان متخصص مجموعه لامینگو در اسرع وقت پاسخ داده شوند. در پایان، پیشنهاد میشود که جهت کسب اطلاعات بیشتر در حوزههای مختلف حقوقی به بلاگ لامینگو مراجعه نمایید.
دیدگاه شما