قرارداد عکاسی پروژه‌ای

نکات حقوقی قرارداد عکاسی پروژه‌ای

عکس‌برداری و به‌طورکلی شغل عکاسی امروزه در قالب‌ها، اشکال و انواع مختلفی تبلور یافته است. یکی از انواع این قالب‌ها، عکس‌برداری به‌صورت پروژه‌ای است به‌عبارت‌دیگر شخصی از خدمات یک عکاس، عکاسان و یا یک آتلیه عکاسی برای عکس‌برداری موردنظر خود در قالب یک پروژه بهره می‌برد. این نوع رابطه نیز مانند هر رابطه کاری دیگری نیازمند انعقاد یک قرارداد میان طرفین برای پیشبرد قانونی و رسمیت یافتن آن رابطه است. که یکی از انواع این قراردادها، قرارداد عکاسی پروژه‌ای است.

انواع قراردادهای عکاسی

قراردادهایی که میان اشخاص مختلف در جهت انجام عکاسی و فعالیت‌های مرتبط با آن شکل می‌گیرد، با توجه به نیازهای قراردادی طرفین، شرایط و نوع فعالیت و ارتباطشان دارای انواع مختلفی است که در هنگام تنظیم قرارداد توسط مشاور حقوقی می‌باید موردتوجه ویژه‌ای قرار بگیرد. اگر طرفین قرارداد قصد ایجاد یک رابطه استخدامی را داشته باشند درنتیجه با توجه به نوع فعالیت عکاس می‌توانند دست به تنظیم یکی از انواع قراردادهای استخدام موقت عکاس به‌طورکلی و یا قرارداد استخدام موقت عکاس صنعتی به‌طور خاص بزنند. از طرفی اگر طرفین نه به‌صورت استخدامی بلکه قصد انجام عکس‌برداری در قالب یک پروژه را دارند درنتیجه می‌توانند اقدام به انعقاد قراردادی در قالب پیمانکاری و تحت عنوان قرارداد عکاسی پروژه‌ای بکنند.

تفاوت قرارداد عکاسی پروژه‌‌ای با قرارداد استخدام عکاس

تشخیص نوع قراردادی که طرفین باید در میان خود تنظیم کنند نیازمند گرفتن راهنمایی و مشورت از مشاور و متخصص حقوقی در این زمینه است تا طرفین با انتخاب مناسب‌ترین نوع قرارداد برای خودشان تجربه یک رابطه موفق با کمترین میزان اختلاف را داشته باشند. یکی از راه‌های اساسی انتخاب شایسته‌ترین نوع قرارداد که متناسب با وضعیت و شرایط طرفین باشد، دانستن تفاوت میان این قراردادها است.

در قرارداد استخدام موقت عکاس ازآنجاکه رابطه شکل‌گرفته میان طرفین یک نوع رابطه استخدامی است درنتیجه یک طرف قرارداد به‌عنوان کارفرما شناخته خواهد شد و عکاس به‌عنوان شخص کارپذیر و درنتیجه قرارداد انعقادیافته تحت شمول قانون کار خواهد بود. ازآنجاکه این نوع قرارداد باید مطابق با قانون کار تنظیم گردد درنتیجه شخص کارفرما موظف به بیمه نمودن شخص عکاس است از طرفی در این نوع قرارداد ساعات کاری شخص عکاس نیز باید به نحو روشنی مشخص بشود ضمن اینکه حداکثرها و استاندارهای مرتبط با ساعات کاری که در قانون کار تعیین گردیده نیز باید رعایت بشود.

این در حالی است که در قرارداد عکاسی پروژه‌ای بیمه نمودن شخص عکاس الزامی ندارد البته باید توجه داشت که خود این قرارداد که یکی از انواع قراردادهای پیمانکاری است به دو نوع قرارداد پیمانکاری تک‌نفره و گروهی تقسیم می‌گردد که در قرارداد پیمانکاری گروهی که شخصی که به‌عنوان پیمانکار شناخته می‌شود خود افرادی را تحت سرپرستی دارد که ممکن است با آنها رابطه استخدامی داشته باشد. درنتیجه مطابق ماده ۳۸ قانون تأمین اجتماعی پرداخت ۵ درصد از مبلغ قرارداد عکاسی پروژه‌ای شخص منوط به بیمه نمودن کارکنان خود است.

یکی از تفاوت‌های اساسی این دو نوع قرارداد در تهیه وسایل و تجهیزات مورد نیاز در جهت انجام موضوع قرارداد است که علی‌الاصول در قراردادهای پیمانکاری تهیه آنها با شخص عکاس خواهد بود درحالی‌که در قراردادهایی که در قالب استخدامی هستند تهیه وسایل و ادوات بر عهده شخص کارفرما است و شخص عکاس تنها مسئول حفظ و نگهداری از آنها است.

مالکیت فکری در قرارداد عکاسی پروژه‌ای

یکی از بندهای مهمی که در این نوع قرارداد باید به آن توجه ویژه‌ای بشود بحث مالکیت اموال فکری کسب‌شده در طول مدت قرارداد است. مالکیت فکری که شامل مالکیت اموال فکری همچون طرح‌های صنعتی، اختراعات و اموالی از این قبیل هستند باید طی یک بند یا ماده جداگانه‌ای تکلیفشان در قرارداد مشخص بشود. به‌عبارت‌دیگر طرفین می‌باید نسبت به اینکه این اموال متعلق به کدام طرف قرارداد خواهد بود به توافقی برسند و آن را در قرارداد روشن نمایند.

قرارداد عکاسی پروژه‌ای لامینگو

قراردادی که اکنون پیش روی شما است توسط تیم حقوقی متخصص لامینگو تنظیم گردیده است که ضمن رفع تمامی نیازهای قانونی و قراردادی شما موجب آرامش خاطر شما ازهرجهت در طول مدت رابطه همکاری‌تان خواهد بود. علاوه بر آن شما می‌توانید در صورت وجود هرگونه پرسش و یا ابهامی با وکلا و مشاوران حقوقی ما در لامینگو در ارتباط باشید.