قرارداد مشارکت در رستوران

نمونه قرارداد مشارکت در رستوران چه کمکی به شما می‌کند؟

ایجاد شراکت در رستوران علاوه بر کاهش هزینه‌ها و نیاز به به‌کارگیری سرمایه کمتر از جانب هر شریک، باعث افزایش کیفیت رستوران نیز خواهد شد. با توجه به اینکه در امور مشارکتی عموماً یکی از شرکا شخص دارای مهارت در زمینه موضوع مشارکت بوده، درنتیجه کیفیت اجرای مشارکت موضوع قرارداد نیز بالا خواهد رفت. از طرفی هنگامی‌که برای تأسیس و راه‌اندازی یک رستوران دو یا چند شخص دست به ایجاد یک رابطه مشارکتی می‌نمایند، سرعت رسیدن به نتیجه مطلوب نیز افزایش خواهد یافت و بنابراین طرفین در بازه‌ی زمانی کوتاه‌تری به سود بالاتری خواهند رسید. درنهایت ایجاد یک رابطه شراکت سالم و قانونی مستلزم تنظیم قرارداد مشارکت در رستوران فی‌مابین شرکا خواهد بود. به طور کلی اولین اقدام برای مشارکت در رستوران، انعقاد قرارداد است تا هیچ‌کدام از طرفین دچار مشکل نشوند. زیرا به واسطه وجود قرارداد، دیگر طرفین نمی‌توانند برخلاف تعهدات قراردادی خود عمل نمایند و اگر اختلافی نیز حاصل شود، با داشتن قرارداد می‌توان به این اختلاف خاتمه داد.

مشخصات و مندرجات مربوط به قرارداد مشارکت در رستوران

1. مشخصات طرفین
این مشخصات شامل نام طرفین، نشانی، شماره تماس، کد ملی و شماره شناسنامه هریک از آن‌ها است که لازم است در متن قرارداد ذکر شود.

２. تعیین موضوع قرارداد و مشخصات رستوران
لازم است موضوع قرارداد و مشخصات رستوران موضوع مشارکت به طور دقیق مشخص شود. برای مثال باید بیان شود که طرفین قصد مشارکت در راه‌اندازی چه نوع رستورانی را دارند و همچنین عنوانی که برای رستوران مدنظر خود انتخاب نموده‌اند چیست و همچنین مشخصات ساختمان رستوران، باید در قرارداد عنوان شود.

３. تعیین آورده‌های هر یک از طرفین
نکته دیگری که باید در قرارداد مشارکت در رستوران درج گردد تعیین آورده‌های هر یک از طرفین اعم از آورده‌های نقدی و غیر نقدی است. نکته مهمی که در رابطه با این مورد وجود دارد، بحث ارزش‌گذاری آورده‌های غیر نقدی است. بدین معنا که آورده‌های غیر نقدی که توسط هر یک از شرکا به‌کار بسته می‌شود، می‌باید توسط یک شخص کارشناس مورد تأیید تمامی شرکا ارزش‌گذاری شده و ارزش نقدی آن نیز برآورد شده و در قرارداد بیان شود. با توجه به تعریف قانون مدنی از شرکت طرفین آورده‌های خود را در راستای ایجاد مشارکت و سهیم شدن در سود حاصل از آن شراکت به‌کار می‌بندند، بنابراین تعیین میزان سهمی که هر یک از شرکا از نتایج حاصله از مشارکت دارند، امری ضروری به نظر می‌رسد.

４. حقوق و تعهدات طرفین
حقوق و تعهدات شرکا از دیگر نکات مهمی است که باید در قرارداد تبیین شود و همچنین برای نقض هریک از این تعهدات ضمانت اجراهای مناسبی نیز در نظر گرفته شود. در قسمت تعهدات لازم است مسئولیت هریک از طرفین نسبت به هزینه‌های جاری نیز مشخص شود؛ هم‌چنین در مورد میزان مسئولیت هر یک از شرکا در مورد پرداخت حق بیمۀ کارکنان و مالیات رستوران نیز، درصد سهیم بودن مشخص شود.

５. مدت قرارداد
تاریخ شروع و پایان قرارداد مشارکت باید در قرارداد مشخص شود. هر قرارداد شراکت، دارای مدت زمان معینی است که پس از طی آن، قرارداد خود به خود فسخ می‌شود و پس از آن قابل‌استناد نیست. پس حتما باید تاریخ شروع و پایان همکاری در قرارداد شراکت در رستوران ذکر شود.

６. محرمانگی اطلاعات
هر رستوران برای ممتاز شدن از رقبای خود مسیری را پیش می‌گیرد که افشا نشدن آن اهمیت زیادی دارد. بنابراین با ذکر این بند می‌توانید افراد مطلع از برنامه‌های رستوران را به حفظ اطلاعات رستوران ملزم کنید.

７. پیش‌بینی فورس‌ماژور یا قوه قهریه
شرایطی فورس‌ماژور یا قوه قهریه نام دارد که تحت آن شرایط، امکان اجرای تعهدات برای طرفین به دلیل غیرقابل کنترل بودن وجود نداشته باشد. چنین شرایطی طرفین قرارداد مسئولیتی برای جبران خسارات ندارند و لازم است این شرایط در متن قرارداد پیش‌بینی شود.

８. فسخ قرارداد
یکی دیگر از نکات مهم در قرارداد مشارکت در رستوران بحث شرایط ایجاد حق فسخ این قرارداد برای هر یک از شرکا است. منظور از فسخ قرارداد، پایان دادن به قرارداد و بر هم زدن توافق به صورت یک‌جانبه است. مشخص کردن موارد فسخ قرارداد می‌تواند در طول شراکت بسیار به شما کمک می‌کند. یکی از موارد فسخ قرارداد مشارکت، شرایطی است که هر یک از شرکا به تعهدات خود عمل نکنند؛ در این حالت برای شما حق فسخ قرارداد ایجاد می‌شود.

９. چگونگی حل‌وفصل اختلافات
دادگاه و داوری از جمله راه‌های حل اختلاف قرارداد مشارکت در راه‌اندازی رستوران است که شرکا می‌توانند، روی یکی از این راه‌ها توافق کنند. اما این روزها حل اختلافات قراردادی از طریق داوری در قراردادها، یکی از بهترین، دقیق‌ترین و سریع‌ترین راه‌حل‌ها است.

سوالات متداول

الف) قرارداد مشارکت در رستوران چیست؟

قرارداد شراکت در رستوران با عنوان قرارداد مشارکت مدنی شناخته می‌شود. طبق تعریف ارائه شده در قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران، مشارکت مدنی به معنای درآمیختن سرمایه و دارایی‌های نقدی یا غیرنقدی متعلق به اشخاص حقیقی یا حقوقی متعدد به منظور انتفاع و تقسیم سود است. ‬ به‌عبارتی تعهدی است که دو یا چند نفر در ارتباط با یک موضوع کاری، تجاری، خرید و فروش و… با یکدیگر دارند و مشخص‌کننده میزان سهم هر فرد در مشارکت مربوطه است. به طور کلی زمانی که دو یا چند نفر قصد دارند برای تأسیس یک رستوران با هم شریک شوند و سرمایه‌های خود را با هم به اشتراک بگذارند، باید با هم قرارداد مشارکت در راه‌اندازی رستوران ببندند. زیرا شرکا با استفاده از این قرارداد می‌توانند در مورد مسائلی مثل مدت شراکت، نوع سرمایه و آوردهای هر یک از شرکا، سهم هر یک از شرکا در سود و زیان رستوران، مسئولیت پرداخت هزینه‌های جانبی، محرمانگی تجاری و مالی و مواردی مانند این‌ها، تعیین و تکلیف کنند.

ب) در قرارداد مشارکت رستوران طرفین چه تعهداتی برعهده دارند؟

شرکا متعهد هستند نسبت به پرداخت کلیه‌ی تعهدات مالی مرتبط با قرارداد از قبیل عوارض، مالیات، هزینه‌های مصرف آب، گاز، برق، تدارکات و سایر هزینه‌های پیش بینی نشده‌ی آتی با لحاظ نمودن میزان سهم خود، اقدام کنند. همچنین شرکا متعهد هستند که از کلیه‌ی اموال و دارایی‌های حاصل از قرارداد اعم از نقدی و غیرنقدی از قبیل تجهیزات، ابزار، دستگاه‌ها و سایر اموال فیزیکی مرتبط محافظت کنند و به منظور جلوگیری از تضییع یا تفریط کلیه‌ی منابع و امکانات تلاش کنند و قصور یا بی‌احتیاطی را در این مورد به حداقل برسانند.

ج) تعیین مدیر مشارکت در رستوران چه فایده‌ای دارد؟

یکی از راهکارهای پیشبرد باکیفیت‌تر موضوع قرارداد مشارکت تعیین مدیری برای انجام امور مشارکتی ازجمله دریافت مجوزهای لازم، استخدام کارگرانی برای رستوران موضوع مشارکت و به‌طورکلی انجام امور اجرایی مرتبط با مشارکت در رستوران است. مدیر مشارکت می‌تواند شخص ثالثی یا فردی از میان شرکا باشد، البته انتخاب یکی از شرکا به‌عنوان مدیر در مشارکت امری شایسته و قابل‌اعتمادتر خواهد بود. درصورتی‌که شرکا تصمیم به انتخاب شخصی به‌عنوان مدیر مشارکت در رستوران نمایند کلیه وظایف و تعهدات این شخص باید به نحو روشن و دقیقی در قرارداد درج گردیده تا از این بابت اختلافی حادث نگردد.

د) آیا لازم است مسئول پرداخت هزینه‌های جانبی در قرارداد مشخص شود؟

بله. ضروری است مسئولیت هریک از طرفین نسبت به هزینه‌های جاری و مصرفی، مشخص شود و در خصوص میزان مسئولیت هرکدام، در مورد پرداخت حق بیمه کارکنان و مالیات نیز، درصد مشخص شود.