شرایط و نحوه دریافت مجوز اکتشاف و استخراج معدن چیست؟
ایران از نظر «ذخایر معدنی» رتبه هفتم جهان را دارد. استخراج معدن در ایران یکی از مشاغل سخت است؛ اما به‌ویژه از نظر مالی می‌تواند جذابیت‌های زیادی داشته باشد. دریافت مجوز استخراج معدن و بهره‌برداری از آن کار دشواری نیست. شما می‌توانید به وزارت صنعت، معدن و تجارت مراجعه کنید و طبق مقررات مربوطه از این وزارتخانه «مجوز اکتشاف و استخراج معدن» دریافت کنید. برای این که بدانید چگونه باید این مجوز را دریافت کنید و مراحل اخذ آن به چه صورت است، با مقاله دیگری از وبلاگ لامینگو همراه باشید.
پیش از ادامه مطلب، خاطرنشان می‌کنیم که شما می‌توانید جهت تنظیم انواع قراردادهای مرتبط با اکتشاف و استخراج معادن ازجمله قرارداد مشارکت در معدن، ازطریق لینک زیر به صفحه تنظیم قرارداد سفارشی لامینگو وارد شوید و درخواست خود را به ثبت برسانید.
اخذ مجوز اکتشاف و استخراج معدن
بر اساس قانون معادن و آیین‌نامه اجرایی آن، وزارت صنعت و معدن مکلف است پس از بررسی و تأیید عملیات اکتشافی، پروانه اکتشاف معدن را به نام دارنده آن صادر کند. دارندگان پروانه اکتشاف معادن می‌توانند ظرف مدت اعتبار این پروانه (یک سال پس از صدور)، گزارش‌های لازم را به سازمان مربوطه ارائه نمایند. درصورت تأیید عملیات ایشان، گواهی کشف صادر خواهد شد. در این گواهی باید مورد زیر ذکر شوند:
- نوع مواد معدنی کشف‌شده؛
- کمیت؛
- کیفیت؛
- حدود؛
- مساحت؛
- هزینه عملیات اکتشاف.
این گواهی براساس کارت شناسایی معدن و طرح مصوب وزارت مذکور صادر می‌شود. پس از گذر از این مرحله، برای استخراج معدن، دریافت پروانه بهره‌برداری مورد نیاز است.
سایر قوانین حاکم بر دریافت مجوز اکتشاف و استخراج معدن
ازجمله مقررات مرتبط با حوزه اکتشاف و استخراج معادن، ضوابط زیست‌محیطی فعالیت‌های معدنی است. ماده 4 قانون مذکور این‌گونه بیان می‌دارد:
«وزارت صنایع و معادن مکلف است در موارد ذیل از سازمان حفاظت محیط زیست استعلام نماید و سازمان مذکور حداکثر ظرف یک ماه از تاریخ وصول استعلام، نظر خود را اعلام نماید. عدم اعلام نظر به‌منزله موافقت است:
الف) صدور کلیه پروانه‌های اکتشاف؛
ب) تمدید پروانه بهره‌برداری معادن داخل مناطق چهارگانه (منظور مناطقی است که تحت عنوان پارک ملی، آثار طبیعی ملی، پناهگاه حیات وحش و منطقه حفاظت‌شده تعیین گردیده‌اند.)؛
ج) صدور پروانه بهره‌برداری برای معادنی که نیاز به اکتشاف ندارند.
دریافت مجوز اکتشاف و استخراج معدن توسط افراد عادی
افرادی که می‌خواهند یک ماده معدنی را کشف کنند، باید بدانند که آیا منطقه استخراج آزاد است یا قبلاً برای اکتشاف ثبت شده است. لازم به ذکر است که اکثر این اکتشافات توسط مهندسان زمین‌شناسی انجام می‌شود و آنها ابتدا اطلاعات علمی و مکان‌هایی را که مستعد مواد معدنی هستند، به دست می‌آورند. سپس در صورت احساس وجود مواد معدنی یا در نهایت بر اساس دانشی که دارند، اقدامات لازم را جهت دریافت پروانه اکتشاف انجام می‌دهند. اگر منطقه آزاد است، با وجود شرایط قانونی این اجازه داده می‌شود که فرد بتواند با پرداخت مبلغ، معدن را به نام خود ثبت کند.
- به سن رشد رسیده باشند.
- جزء کارکنان رسمى دولت در وزارت صنعت و معدن و شرکت‌ها و سازمان‌هاى تابعه دولتى نبوده و یا یک سال از قطع اشتغال آنها گذشته باشد.
- داراى پروانه اکتشاف نباشد.
چه کسی مالک معادن ایران است؟
بر اساس اصل 45 قانون اساسی، معادن در اختیار دولت است تا بر اساس مصلحت عمومی مورد بهره‌برداری قرار گیرد. این رویه در اکثر کشورهای جهان وجود دارد و تنها مختص ایران نیست. واگذاری مالکیت معادن به اشخاص حقیقی یا حقوقی قانونی نیست؛ اما در اختیار قرار دادن منافع، اجاره بلندمدت، جعاله یا اباحه معادن از سوی دولت به اشخاص مجاز است. به‌طور کلی، مالکیت خصوصی معادن در ایران امری منتفی است.
حتماً بخوانید: صفر تا صد تنظیم نمونه قرارداد مشارکت در سرمایه گذاری معدن
مراحل گرفتن مجوز اکتشاف و استخراج معدن
قبل از انجام عملیات اکتشافی در منطقه، مجوز اکتشاف محدوده باید از طریق سازمان صنعت، معدن و تجارت استان‌ها اخذ شود. پروانه اکتشاف مجوزی است که برای کشف مواد معدنی در محدوده مشخص صادر می‌شود. از آنجایی که فرآیند کار برای مواد معدنی مختلف متفاوت است و به طبقه ماده معدنی بستگی دارد، بنابراین طبق ماده 3 قانون معادن ایران، کلیه مواد معدنی به چهار طبقه زیر تقسیم می‌شوند:
طبقه اول
- سنگ آهک؛
- سنگ گچ؛
- شن و ماسه معمولی؛
- خاک رس معمولی؛
- صدف دریایی؛
- پوکه معدنی؛
- نمک آبی و سنگی؛
- مارن؛
- سنگ لاشه ساختمانی و نظایر آنها.
طبقه دوم
- آهن، طلا، کرم، قلع، جیوه، سرب، روی، مس، تیتان، آنتیموان، مولیبدن، کبالت، تنگستن، کادمیوم و سایر فلزات؛
- نیترات‌ها، فسفات‌ها، برات‌ها، نمک‌های قلیایی، سولفات‌ها، کربنات‌ها، کلرورها (به‌استثنای مواد یادشده در طبقه یک) و نظایر آنها؛
- میکا، گرافیت، تالک، کائولن، نسوزها، فلدسپات‌ها، سنگ و ماسه سیلیسی، پرلیت، دیاتومیت، زئولیت، بوکسیت، خاک سرخ، خاک زرد، خاک‌های صنعتی و نظایر آنها؛
- سنگهای قیمتی و نیمه‌قیمتی مانند الماس، زمرد، یاقوت، یشم، فیروزه، انواع عقیق و امثال آنها؛
- انواع سنگهای تزئینی و نماغ
- انواع زغال‌سنگ‌ها و شیل‌های غیرنفتی؛
- مواد معدنی قابل استحصال از آب‌ها و نیز گازهای معدنی به‌استثنای گازهای هیدروکربوری.
طبقه سوم
کلیه هیدروکربورها به‌استثنای زغال‌سنگ مانند نفت خام، گاز طبیعی، قیر، پلمه سنگهای نفتی، سنگ آسفالت طبیعی و ماسه‌های آغشته به نفت و امثال آنها.
نکته: قیر، پلمه سنگهای نفتی و سنگ آسفالت طبیعی درصورتی‌که مورد عمل وزارت نفت، شرکت‌ها و واحدهای تابعه و وابسته به آن وزارت نباشد، جزء معادن طبقه دو محسوب می‌گردد.
طبقه چهارم
کلیه مواد پرتوزا اعم از اولیه و ثانویه.
کلام آخر
در ایران معادن بسیاری وجود دارند که می‌توان از آنها برای استخراج مواد معدنی مختلف استفاده کرد. این مهم باعث شده است تا افراد حقوقی و حقیقی به‌همراه دولت دست به دست هم دهند تا معادن کشف شده و فرآیند استخراج انجام شود. اما اشخاص حقوقی و حقیقی برای این کار به دریافت مجوز استخراج معدن نیاز دارند. این مجوز طبق قوانین وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت به افراد واجد شرایط اعطا می‌شود.
جهت کسب اطلاعات بیشتر درخصوص انواع قراردادها، می‌توانید به بلاگ حقوقی لامینگو مراجعه نمایید.
.svg)
دیدگاه شما